Το κλάμα είναι φετίχ. Υπάρχει και ό ορισμός του που ακούει στον όρο δακρυφιλία ή δακρυλαγνεία.
Πως μου ‘ρθε τώρα αυτό; Επεσα πάνω σε μια είδηση και διάβασα ότι μια νεαρή Γαλλίδα Dora Moutot δημιούργησε μια σελίδα στο tumbrl, όπου οι χρήστες ανεβάζουν βίντεο στα οποία κλαίνε μπροστά στην κάμερα.
Και γιατί το έκανε αυτό; Γιατί όπως λέει και γράφει στη σελίδα της, «Στην εποχή κατά την οποία το να βλέπεις γεννητικά όργανα στο ίντερνετ δεν σοκάρει κανέναν, τα δάκρυα είναι η νέα μορφή πορνογραφίας».
Μιλώντας στη Mailonline, εξήγησε ότι δουλεύει στο project αρκετό καιρό και ξεκίνησε όταν ανέβασε ένα δικό της βίντεο και βρήκε μεγάλη ανταπόκριση.
Βλέποντας λοιπόν ότι πολλοί ερεθίζονται σεξουαλικά από το κλάμα, δημιούργησε τη σελίδα Webcam Tears στην οποία μπαίνουν χρήστες και ανεβάζουν το κλάμα τους.
Τώρα θα μου πεις, να είσαι με τη γκόμενα και να αρχίσει να κλαίει δεν είναι ξενέρωμα; Για πολλούς ναι, για αρκετούς όμως, είναι βούτυρο στο ψωμί τους.
Για σκεφτείτε το… Είσαι αφέντης, ο Κυρίαρχος μέσα στη σχέση και θέλεις να τη βλέπεις να κλαίει και να οδύρεται στα πόδια σου. Την έχεις ξεφτιλίσει και θέλεις να την πάρεις έτσι ταπεινωμένη όπως είναι.
Πως το πετυχαίνουν αυτό;
Σκέφτομαι ότι εφ’ όσον υπάρχει η σχέση Κυρίαρχου – Υποτακτικού, το κλάμα προκαλείται με λεκτικό εξευτελισμό και αν δεν πιάσει αυτό, ξεκινάει ο σωματικός βασανισμός, ώστε τα δάκρυα προκαλούνται από τον πόνο.
Πάντως νομίζω ότι τα δάκρυα δεν είναι αποκλειστικό προσόν των Κυρίαρχων, καθώς υπάρχουν και εκείνοι που ερεθίζονται από τη θέα ενός προσώπου που κλαίει, καθώς, θέλουν στη συνέχεια να του φερθούν στοργικά, να το πάρουν στην αγκαλιά τους, να το χαϊδέψουν, να το φιλήσουν και τα λοιπά και τα λοιπά…
Τώρα αν σας φαίνεται μεγάλο βίτσιο όλο αυτό, θυμηθείτε τι είπε ο Γούντι Αλεν. Οτι η μόνη διαστροφή που υπάρχει στο σεξ είναι να μην κάνεις σεξ…
69 magazine
